Tutaj mieszkał, tu tworzył, tu przesiadywał w miejscowych knajpach. Libeń to zaniedbana i nieco zapomniana dzielnica czeskiej Pragi, w której wiele lat swojego życia spędził Bohumil Hrabal. Trudno nie oprzeć się wrażeniu, że mimo mało przyjaznej, a może nawet odpychającej powierzchowności, w swoich zakamarkach Libeń kryje ‚hrabalowską’ atmosferę, która jest dla mnie kwintesencją czeskości (nawet jeśli tej stereotypowej) – a to czyni z Libenia najbardziej czeską z czeskich dzielnic w jakich byłem. Aby tu dotrzeć, wysiadamy z metra na stacji Palmovka. Tuż przy wejściu znajdował się kiedyś dom pisarza. To ul. Na Hrazi 24. Teraz jest tu wielki mural. Dużego zainteresowania nie wzbudza. Oprócz szumu ulicy, słyszymy brzdęk toczącej się po bruku butelki. O ścianę opiera się miejscowy pijaczyna. Libeń nigdy nie należał do „pokazowych” dzielnic Pragi. Po wojnie mieszkali tu głównie robotnicy. W 2002 roku swoje trzy grosze dołożyła powódź. To ciekawe, że Hrabal obraz swojej „magicznej Pragi” stworzył opisując właśnie świat Libenia. – I tak jak soki zmieniają się w wino, a brzeczka w piwo, ja dosypuję do autentyczności drożdży uściślającej fantazji. Tę …